Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Duo Reges: constructio interrete. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Dicimus aliquem hilare vivere; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Hic ambiguo ludimur. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quid vero? Immo alio genere;
Inquit, cum ego te hac nova lege videam eodem die accusatori responderet tribus horis perorare, in hac me causa tempus dilaturum putas?
- Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
- In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
- Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
- Restatis igitur vos;
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Idemne, quod iucunde? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Cave putes quicquam esse verius. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Negat enim summo bono afferre incrementum diem.