Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita.

Sed ego in hoc resisto;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed fortuna fortis; Cur id non ita fit? Sed tamen intellego quid velit.

Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Iam enim adesse poterit. At multis se probavit. Nam de isto magna dissensio est. Bonum patria: miserum exilium. Non est igitur summum malum dolor. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Respondeat totidem verbis. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quis hoc dicit? Non semper, inquam; Quod quidem nobis non saepe contingit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? A mene tu? Quaerimus enim finem bonorum. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Refert tamen, quo modo. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

• Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
• Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

• Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
• Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
• Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
• Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.

Quid censes in Latino fore? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed ego in hoc resisto; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Id Sextilius factum negabat. Cur iustitia laudatur? Efficiens dici potest.

Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis perfruatur.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Laboro autem non sine causa; Sed ad rem redeamus; Verum hoc idem saepe faciamus.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Sed nunc, quod agimus; Nihil ad rem! Ne sit sane; Confecta res esset. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Illi enim inter se dissentiunt.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed residamus, inquit, si placet. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Quae cum essent dicta, discessimus. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sin aliud quid voles, postea. Sint modo partes vitae beatae.

Sed ille, ut dixi, vitiose. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Confecta res esset. Simus igitur contenti his. Qui convenit? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

• Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
• Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
• At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
• Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
• Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
• Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Quod equidem non reprehendo; Is es profecto tu. Si longus, levis dictata sunt. Velut ego nunc moveor. Illi enim inter se dissentiunt. Quod vestri non item. Quid, de quo nulla dissensio est?

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Duo Reges: constructio interrete. Frater et T. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Memini me adesse P. Nos cum te, M.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Satis est ad hoc responsum. Vide, quaeso, rectumne sit.